Ο Jean-Louis Trintignant και η Eleonora Rossi Drago
στο Βίαιο καλοκαίρι [Estate violenta] του Valerio Zurlini (1960)
Κούκλες που τα χέρια μας δεν
άπτονται
μέσα σε γυάλινες βιτρίνες
κοβαλτίου
ακίνητες αναμένουμε ειδήσεις
και νόστους που λεν' οι
ποιητές
μαζί με νέα φούμαρα
φρεσκοκομμένα από τους αγρούς
μιας αγοράς
που νεκροζώντανη κυκλοφορεί
στην πόλη
― Ποια είναι η αξία μιας
κατάφασης
όταν γεμάτοι άρνηση αναζητάμε
άλλοθι;
― Όχι ακριβή,
κυκλοφορεί σε τιμή ευκαιρίας,
πανομοιότυπο αντίτυπο, πίσω
από κάθε γυαλί επικοινωνίας
κι από μια.
Ανέμελοι συνεχίζουμε μια
προσομοίωση ζωής
προσέχοντας μην ακουμπήσουμε
οτιδήποτε
φαντάζει συμπερασματικό.
Απρόσεχτα διασχίζουμε τον
δρόμο
ελπίζοντας σε ένα τροχαίο
ελπιδοφόρο επίρρημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου